Χαρμολύπη

ΜΙΑ ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΚΕΛΛΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΟΥ

Ο Αη Γιώργης με συμμάζεψε 

ο Φανερωμένος στο Ιερό Κελλί του

ως αιχμαλώτων ελευθερωτής που είναι 

και τρώω απ' το ψωμί του

Ναι, πράγματι, αιχμάλωτος ήμουνα

στου κόσμου τα καθημερνά

μα τώρα ελεύθερος διακονώ 

τον Γέροντα Ισαάκ

Με πίσσα τα δοκάρια στο υπόστεγο βάφω

λάσπη με την μπετονιέρα φτιάχνω, κτίζω

κι' όταν δεν κάθομαι καλά

ο Γέρων Ισαάκ με βάζει και σοβαντίζω

Ο Άγγελος, συνάδελφος και αυτός
του μεροκάματου πολεμιστής, 
παληός αλεξιπτωτιστής, καλός λιβανιστής 

ολημερίς λιβάνι φτιάνει

το μεροκάματο να βγάνει 

η οικογένεια ψωμί στο στόμα της να βάνει

Κι' ο Σάκης ο προσκυνητής

παληός ραδιοπειρατής

όλους με αγάπη μας βοηθάει

τον παληό του εαυτό για να ξεχνάει

Ας ξέρει όμως ο φίλος ο καλός

ότι όπως λέει κι' ο Θεός

όποιος ψάχνει βρίσκει

όποιος ζητάει παίρνει

και στον κρούοντα ανοιχθήσεται

Ο καλός μας κι' αγαθός Πατήρ Γεννάδιος

κατά τις δέκα το πρωί αέρινα, αθόρυβα

και μερικές φορές ακόμη και αόρατα,

καφέ, ψωμί και μέλι φέρνει

ε, το θέλει ο εργάτης το κολατσιό 

στην δουλειά για να τα καταφέρνει

Το μεσημέρι ο Πατήρ

μεσ' την κουζίνα μπαίνει

με κατσαρόλες πιάνεται

το φαγητό μας μαγειρεύει

Και μόλις η φασολάδα βράσει 

και όλα τα άλλα ετοιμάσει

άντε, ελάτε για φαγητό

έρχεται και μας φωνάζει

Τ' απόγευμα σαν ο ήλιος πέσει

και τελειώνει η εργασία

όλων μαζί τα βήματα 

τραβούν στην εκκλησία

Τ' Εσπερινού κι' Απόδειπνου

τα γράμματα διαβάζουμε

Παράκληση, Χαιρετισμούς

δειλά - δειλά τους ψάλλουμε

Ο Γέρων Ισαάκ μας οδηγεί σε σταθερή συμπόρευση

μέχρι να βάλουμε μετάνοια πριν την απόλυση

και να τα σβήσει, όλα της ημέρας τα κακούδια

η ευλογημένη η συγχώρεση

Κι' έτσι περνάει η μέρα μου

και πάω και ΄γω για ύπνο

με συντροφιά της Εκκλησίας του Πειραιά το ράδιο

ως να 'ρθεί η ώρα για τον ξύπνιο

Μα, ο άτιμός μου εγωισμός

η περηφάνεια μου η μεγάλη

με έσμπρωξαν το Σάββατο

δουλειά να ψάξω να βρω άλλη

Δήθεν ο Γέροντας μου φταίει

που τίποτε σωστά δε λέει

δήθεν δεν εξηγεί καλά τις εργασίες

οϊμέ, προφάσεις εν αμαρτίαις

Κι' έτσι Δευτέρα το  πρωί 

τα μπογαλάκια παίρνω

από Καρυές, με κρύα ψυχή

στην Δάφνη κατεβαίνω

Μα ακόμα δεν νικήθηκα

κι' ας έχασα κι' αυτήν την μάχη

ο πόλεμος συνεχίζεται

Πίστη, Αγάπη και Ελπίδα αδέρφια μου

ο καθένας πρέπει νά 'χει