Κάθισα σε ένα διθέσιο στενό καναπέ πίσω από τον οδηγό και σε λίγο ξεκινήσαμε. Βγαίνοντας από την πλατεία, λίγο πιο κάτω στρίψαμε δεξιά στον κατηφορικό δρόμο για την βορειοδυτική πλευρά του Άγιου Όρους. Εδώ συναντάμε στην αριστερή πλευρά του δρόμου τα κτίρια της πολιτικής διοίκησης του Αγίου 'Ορους.
Καθώς και αυτά ακολουθούν την παραδοσιακή αγιορείτικη αρχιτεκτονική, στον εξώστη, στην απλωταριά όπως λέγεται απλά στο Άγιον Όρος, που βρίσκεται πάνω από την κεντρική είσοδο του κτιρίου, κυματίζουν περήφανα συγχρονισμένες, δίπλα - δίπλα η γαλανόλευκη και ο μαύρος δικέφαλος αετός σε κίτρινο υπόβαθρο, η σημαία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως. Όπως και στο κτήριο που στεγάζεται η Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους. Και όχι μόνον στις γιορτές όπως στις εκκλησίες στις πόλεις αλλά κάθε μέρα, υποδηλώνοντας το αυτοδιοίκητο του Άγιου Όρους εντός της Ελληνικής επικρατείας και την πνευματική υποταγή του Άγιου Όρους στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό θέαμα, εορταστικό!
Ι. Κελλίον Αγ. Νικολάου Μπουραζέρι
Ο δρόμος είναι ακόμη τσιμεντοστρωμένος και η διαδρομή είναι άνετη. Αλλά 2 - 3 χλμ. παρακάτω αρχίζει, με κάποιες εξαιρέσεις σε δύσκολα σημεία του δρόμου, ο χωματόδρομος και όσο να 'ναι πρέπει να στηρίζεσαι κάπου. Βέβαια παλιά, τα μεταφορικά μέσα από τις Καρυές προς όποια άλλη κατεύθυνση εκτός από Δάφνη, ήταν κάποια Unimog τρακτέρ ψηλά, με διπλή καμπίνα και καρότσα σκεπαστή. Στην καμπίνα συνήθως κάθονταν οι γέροντες και οι άλλοι στην καρότσα. Υπήρχαν πάγκοι ξύλινοι στις δύο πλευρές της καρότσας, καλυμμένοι με κάποια ψιλά αφρολέξ μαξιλάρια και για στήριξη πιανόσουν από όπου εύρισκες πιο βολικά.
Αρκετά κελιά φαίνονται διάσπαρτα εδώ και εκεί του δρόμου και θα μπορούμε να αντιστοιχίσουμε αυτήν την περιοχή με τα προάστια των Καρυών. Το Ι. Κελλίον Αγ. Νικολάου Μπουραζέρι εμφανίζεται μετά από κάποια στροφή, ανακαινισμένο και γυαλιστερό και αυτό, έτοιμο να συνεχίσει για άλλα 1050 χρόνια και βλέπουμε.Ο Ιερομόναχος Π. Αρσένιος που διαμένει εδώ είναι ένας από τους λίγους που ξέρουν τα μυστικά της αγιογραφίας και τους παραδοσιακούς τρόπους εφαρμογής της τόσο στην φορητή εικόνα όσο και στην τοιχογραφία.
Ι. Κελλίον Αγ. Βαρβάρας
Πέντε - έξι στροφές του δρόμου πιο κάτω είναι το Ι. Κελλίον Αγ. Βαρβάρας, λίγο πιο κάτω από το επίπεδο του δρόμου στην πλαγιά. Τώρα πια φαίνεται μόνο η σκεπή του κελιού και μια κληματαριά που σκεπάζει όλη την υπαίθρια αυλή που θυμάμαι από την πρώτη φορά που πήγα στο 'Αγιον Όρος. Δεν πρόκειται να ξεχάσω την μορφή του γέροντα που έμενε εδώ. Ήταν ο πρώτος που με φίλεψε ρακί και λουκούμι στο Άγιον Όρος. Δέν θυμάμαι αν έλαμπε, αλλά όταν έφερε τα κεράσματα και έκατσε μαζί μου γέμισα, ξεχείλισα από τα αισθήματα πραότητας, απλότητας και γλυκύτητας που εξέπεμπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου