Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

"Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. 
Ευλογημένη συ εν γυναιξί και Ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου."

Με αυτά τα λόγια ο αρχάγγελος Γαβριήλ χαιρέτησε την Υπεραγία Θεοτόκο μέσα στα άδυτα του Ναού του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ και από εκείνη την στιγμή άρχισε η εφαρμογή του πανάρχαιου Θεϊκού σχέδιου της σωτηρίας μας από τον θάνατο.

Επίσης έγιναν κάποια ακατανόητα για εμάς τους ανθρώπους. Μία παρθένα κόρη, διαλεγμένη από τον Κύριο για την αγνότητα και καθαρότητα Της συνέλαβε χωρίς επαφή! Και ο άπειρος και άμορφος Θεός χώρεσε ολόκληρος μέσα στην μήτρα Της παίρνοντας την μορφή μας.

Και όλα αυτά για εμάς τους αμαρτωλούς, που αν (υποθέσουμε ότι) είμασταν εμείς στην θέση του Θεού, θα αφήναμε τους ανθρώπους στην μοίρα τους, έρμαιο του διαβόλου και θα αναπαυόμασταν στην μακαριότητά μας! Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός το πλάσμα του, ώστε ήρθε ο ίδιος αυτοπροσώπως να "πεθάνει" Αυτός για να μην πεθάνουμε εμείς!

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!

Την Παναγία πολλοί από εμάς (και εγώ ο ίδιος μερικές φορές) την βρίζουμε χυδαία, με λόγια που ίσως δεν θα τολμούσαμε να τα πούμε σε κάποιον συνάνθρωπό μας γιατί δεν θα ξέραμε πως θα αντιδράσει αυτός, στο άκουσμα τέτοιων ύβρεων. Δηλαδή βρίζουμε Κάποια εκ του ασφαλούς γιατί ξέρουμε ότι δεν θα αντιδράσει ότι και να πούμε. Αυτό, στο χωριό μου το λένε ανανδρία!

Έτσι λοιπόν, αφού Την καταστήσαμε  υπεύθυνη για την αναποδιά που μας βρήκε και εκτονώσαμε την οργή μας επάνω Της, συνεχίζουμε το ταξίδι της ζωής μας μέχρι που φθάνουμε σε κάποιο δύσκολο μονοπάτι, κακοτράχαλο, στενό και με τον γκρεμό να ξερογλείφεται έτοιμο να μας καταπιεί. Και τότε τι λέμε;   

Παναγιά βοήθα!