Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Δάφνη - Ι. Μ. Ξηροποτάμου - Καρυές


Δάφνη


Προσπεράσαμε το καφενείο – εστιατόριο στα δεξιά μας, γεμάτο από προσκυνητές με τις αποσκευές δίπλα τους, έτοιμους να φύγουν. Πιο κάτω το Ταχυδρομείο, το Αστυνομικό Τμήμα και το Λιμεναρχείο.

Εκεί μπροστά νάτα και τα λεωφορεία μας! Επιβιβαστήκαμε και ο οδηγός -μάλλον Ρουμάνος όπως και ο εισπράκτορας- μας έριξε μια ματιά, έβαλε μπρός την μηχανή και ξεκινήσαμε.

Ο δρόμος ανηφορικός, χωματόδρομος και κακοτράχαλος, με το ήλιο να σε χτυπάει στο κεφάλι το καλοκαίρι και τον χειμώνα να σε δέρνει ο άνεμος.

Λες και η φύση να συμμάχησε με τον αντίπαλο, και να μην σε αφήνει να κάνεις κάποιο βήμα χωρίς αρκετή προσπάθεια. Σαν την στενή και τεθλιμμένη οδό που οδηγεί στην σωτηρία!



Ο δρόμος Δάφνη - Καρυές


Βέβαια, όταν για πρώτη φορά γύρω στο 1960 άνοιξαν αυτόν τον δρόμο που συνδέει την Δάφνη με τις Καρυές, για να περάσει ο τότε βασιλιάς που είχε έρθει για τον εορτασμό για τα χίλια χρόνια του Αγίου Όρους, σίγουρα κάποιοι γεροντάδες δεν θα το είδαν με καλό μάτι. 

«Μετά από χίλια χρόνια θα πήγαινε κάποιος από την Δάφνη στις Καρυές, όχι με τα πόδια ή έστω στην πλάτη κάποιου υποζυγίου, αλλά με αυτοκίνητο

Όπως και να ‘χει όμως, οι καιροί αλλάζουνε και τα αυτοκίνητα πλήθυναν στο Άγιον Όρος, λες και ευλογήθηκαν και αυτά από τον τόπο. Έτσι λοιπόν, κάποιες στροφές και κάποια απότομα σημεία έχουν πλέον πλακοστρωθεί καλαίσθητα χωρίς να αλλοιώνουν το περιβάλλον, ή τσιμεντοστρωθεί για μεγαλύτερη ευκολία, γκριζάροντας όμως το έδαφος και θυμίζοντας σε όλους μας ότι στο Άγιον Όρος θα βρεις το «καλύτερο και το χειρότερο».



Ι. Μ. Ξηροποτάμου


Το πρώτο μοναστήρι που συναντάμε είναι η Ι. Μ. Ξηροποτάμου, 200 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε περίβλεπτη και περίοπτη θέση. Εδώ φυλάσσονται δύο τεµάχια Τίµιου Ξύλου από τον σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τα μεγαλύτερα που υπάρχουν στον κόσµο και έχουν και τις τρύπες από τα καρφιά της σταυρώσεως.

Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες τιμώνται στο καθολικό της μονής, με μεγάλη προσέλευση προσκυνητών στην πανήγυρη του μοναστηριού και με κάποια θαυματουργική παράδοση συνδεδεμένη με αυτήν την ημέρα.

Συνεχίζοντας την ανάβαση προς τις Καρυές, από κάποιες στροφές του δρόμου φαίνονται η Ι. Μ. Ξηροποτάμου, η Δάφνη και η θάλασσα από ψηλά, σαν να τις βλέπεις από αεροπλάνο σε χαμηλή πτήση. Αν έχεις καιρό να αντικρίσεις τέτοιο τοπίο, δεν σταματάς να το θαυμάζεις!

Η βλάστηση άγρια, σχεδόν παρθένα γύρω μας! Καστανιές ως επί το πλείστον αλλά και πάρα πολλά άλλα είδη (γύρω στα 2.000 είδη δένδρων, φυτών και βοτάνων υπάρχουν στο Άγιον Όρος).

Ανεβαίνουμε την νοτιοδυτική πλευρά του βουνού με προορισμό ένα πέρασμα, για να κατηφορίσουμε στην βορειοδυτική πλευρά που βρίσκονται οι Καρυές. Που και που κάποια δρομάκια διασταυρώνονται με τον «κεντρικό» δρόμο, οδηγώντας σε κάποιο μοναστήρι στην βόρεια πλευρά ή σε κάποια σκήτη.


Καρυές


Πλησιάσαμε σιγά – σιγά στον προορισμό μας και η ανηφόρα τελείωσε. Το λεωφορείο μας έχοντας πιο εύκολο έργο τώρα, σαν να απολαμβάνει και αυτό μαζί με μας την θέα που έχουμε κατηφορίζοντας προς τις Καρυές.

Μέσα σε μια καταπράσινη πλαγιά, διάσπαρτα βλέπεις καμπαναριά, σκεπές από εκκλησίες και κελιά, άλλες με κόκκινα κεραμίδια, άλλες με πέτρινες πλάκες δίνοντας σου μια γιορτινή αίσθηση, σαν να θυμάσαι κάτι που το είχες ξεχάσει από καιρό και τώρα σε γεμίζει γλυκές αναμνήσεις.

Πιο κάτω, δεξιά και αριστερά του δρόμου, συναντάμε πλέον διάφορα κελιά, άλλα ανακαινισμένα εκ βάθρων και άλλα σε πείσμα των καιρών διατηρώντας με κάποια μερεμέτια την αρχική τους όψη αλλά με αξιοπρέπεια υπερήλικα.

Όπως και να είναι η αναστήλωση του Αγίου Όρους δεν περιορίστηκε μόνον στα μοναστήρια, αλλά επεκτάθηκε και στις σκήτες και στα κελιά.



Είμαστε πολύ κοντά στις Καρυές πλέον και ξεπροβάλλει μπροστά μας η Ι. Σκήτη του Αγίου Ανδρέα (τo λεγόμενο Σεράϊ) με την Εκκλησιαστική Σχολή, όπου εκτός των άλλων, εδώ φοίτησε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς, ο Ισαπόστολος.

Στο κέντρο της σκήτης ξεχωρίζει η μεγαλύτερη εκκλησία του Αγίου Όρους με τους χρυσούς σταυρούς στους θόλους της, με την ρώσικη τεχνοτροπία και μεγαλοπρέπεια, καθώς η οικοδόμηση ολόκληρης της σκήτης είχε χρηματοδοτηθεί από κάποιο Ρώσο τσάρο.

Διακόσια μέτρα πιο κάτω βρίσκεται η πλατεία των Καρυών.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου